Salt [2010] - dir: Phillip Noyce

“I am not a spy...”


“…or am I”?

Αυτή δεν είναι μια ερώτηση που καλείται να απαντήσει η Evelyn Salt μιας και σπάνια θα δώσει απαντήσεις στο περιβάλλον της. Αυτή όμως είναι μια εύλογη ερώτηση στο μυαλό του υποψιασμένου - και μη - θεατή απ' τα πρώτα λεπτά της ταινίας. Σαν πλαστικό ντόμινο που καταρρέει με ιλιγγιώδη ταχύτητα μέχρι να ακουμπήσει την άκρη και του τελευταίου κομματιού, η Salt τρέχει για να προλάβει να σώσει και να σωθεί. Why; Cause this is an action movie and it has just began!

Λίγο πριν τελειώσει άλλη μια βάρδια της στην CIA η Evelyn Salt βρίσκεται ξαφνικά αντιμέτωπη με την κατηγορία πως είναι διπλός πράκτορας, γεγονός που στο επόμενο δευτερόλεπτο έχει δημιουργήσει υποψίες, αμφιβολίες, κρύο ιδρώτα στα καλοσιδερωμένα πουκάμισα των συναδέλφων της, καχύποπτες ματιές, ψιθύρους πίσω από κλειστά παράθυρα. Αλλά σε όλη αυτή τη διάρκεια (τι έκπληξη) η φερόμενη ως κατηγορούμενη έχει ήδη εγκαταλείψει το κτίριο. Δεν μένει λοιπόν τίποτε άλλο παρά να ξεκινήσει ένα ασταμάτητο ανθρωποκυνηγητό προς σε αυτήν που κρατά σφιχτά στα χείλη της την απάντηση: “ Who Is Evelyn Salt?”.

Κλωτσιές, μπουνιές και μεταξωτά μαλλιά, πιστολίδι που δεν σε αφήνει να εστιάσεις στα pop corn, άριστα μελετημένες σκηνές δράσης και πλοκή η οποία ακόμη και αν εξελίσσεται, εσένα δεν σε απασχολεί και πολύ μιας και η ουσία είναι στο που βρίσκεται και τι κάνει η Salt την κάθε στιγμή της ταινίας. Ο Phillip Noyce σου εγγυάται λεπτά αγωνίας, σαν αυτά που σου προσέφερε στο Clear & Present Danger και στο Patriot Games με επιτυχία. Δεν έχεις να ζητήσεις κάτι άλλο από ένα τέτοιο φιλμ. Έχει τόσα, αλλά και λίγα παραπάνω από αυτά που περιμένεις να δεις και αν εξαιρέσουμε μερικές υπερβολές σε κάποιες σκηνές εφόσον οι πρωταγωνιστές δεν είναι super heroes αλλά ordinary people, τότε έχεις ένα καλοχτυπημένο cocktail αδρεναλίνης που δεν θα προλάβει να σε ζαλίσει ακόμα κι αν έχεις ξαναδεί κάτι παρόμοιο.

Ένας ρόλος κομμένος και ραμμένος στα (λιγοστά) μέτρα του Tom Cruise που πέρασε στα ντελικάτα χέρια της Angelina Jolie και που σύμφωνα με πηγές τροποποιήθηκε προκειμένου να έρθει στο “ύψος” μιας γυναίκας. Προσωπικά πέρα από την αναμενόμενη αλλαγή στο όνομα δεν πιστεύω πως οι εμπλεκόμενοι άλλαξαν κάτι άλλο μιας και το σύμβολο της απόλυτης αμερικάνικης ομορφιάς επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά ως μια από τις πιο ικανές action movie ηθοποιούς.

Το έχουν κάνει κι άλλες χωρίς να στιγματίσουν τη μνήμη μας ιδιαίτερα. Όχι γιατί δεν διαθέτουν την ικανότητα να κλωτσάνε ανάποδα και ταυτόχρονα να ρίχνουν ξερούς πέντε – έξι commandos, απλά γιατί δεν μπορούν να βρουν την ισορροπία που απαιτεί ο ρόλος αυτός ανάμεσα στην ανδρική και την γυναικεία πλευρά τους. Και αυτό είναι κάτι το οποίο παίζει στα δάχτυλά της η Jolie χρόνια μιας και ξέρει να πετά και την ίδια στιγμή να μαζεύει απ' τα σκουπίδια την ομορφιά της, να σου δίνει απ' τη σαγήνη της πάντα τόση όση χρειάζεσαι. Φαίνεται τόσο εύκολο γι αυτήν που αναρωτιέσαι γιατί να αμείβεται τόσο ακριβά μια ηθοποιός για μια τέτοια “ευκολία”. Όμως η ουσία δεν είναι πόσο εύκολο η δύσκολο είναι αυτό για την ίδια, αλλά για το εάν έχει καταφέρει μέσα σε 100 λεπτά να σε διασκεδάσει, γιατί δεν νομίζω πως η αρχική σου διάθεση ήταν να προβληματιστείς για την κατασκοπεία στη Ρωσία, ούτε για το εάν ο πρόεδρος της Αμερικής είναι ο διάολος μεταμορφωμένος.

Μόνη αντάξια της, η αιώνια creature κυνηγός Milla Jovovich, το κούρεμα - φετίχ της οποίας θεώρησε πρέπον να επαναφέρει - με μικρές παραλλαγές - ο σκηνοθέτης του Ultraviolet και στην Salt. Μόνο ένας άντρας θα μπορούσε να το κάνει αυτό γιατί πάνω απ΄ όλα, όλο αυτό το φιλμ ατελείωτης δράσης στοιχειώδες στρατηγικής, μηδαμινής αποτύπωσης στην μνήμη σου, είναι ένα παιχνίδι το οποίο ξέρουν πολύ καλά να στήνουν άντρες δημιουργοί, από τότε που ήταν ακόμα μικροί, έστω και με πλαστικά «στρατιωτάκια». This is a man's world, but I kinda like it...